سلامت فرد، سلامت جامعه/ دكتر ابوالفضل شايان، عضو هيات علمي دانشگاه جهرم

مهمترين جنبه ورزش به كارگيري آن براي رسيدن به سلامت فردي و اجتماعي است. فعاليت هاي بدني مختلف، بسته به سيستم هاي انرژي درگير ميتواند ترشح هورمون هاي شادي آور، از جمله سروتونين و آندورفين را در پي داشته باشد و در نتيجه به نشاط فردي بيانجامد. شادي افراد جامعه، سرزندگي جامعه را افزايش خواهد داد و كيفيت زندگي اجتماعي را دو چندان خواهد كرد.
پرداختن به فعاليت هاي هوازي (مثل، پياده روي، دويدن و فعاليت هاي ريتميك در زمان نسبتا طولاني و با فشار متوسط) از طرفي باعث بهبود كاركرد ارگان هاي حياتي بدن، از جمله قلب، ريه، كليه و ... خواهد شد و از طرف ديگر، از چاقي و بدشكلي اندام جلوگيري خواهد كرد. چاقي، علاوه بر در پي داشتن بيماري هاي متعدد از جمله فشار خون و ديابت، به ويژه جوانان و نوجواناني كه به زيبايي اندام اهميت مي دهند را سرخورده و منزوي خواهد كرد. همچنين اين نوع فعاليت ورزشي از طريق تاثير بر فاكتورهاي تغذيه كننده سلول عصبي از سلول هاي عصبي محافظت كرده و موجب افزايش كارايي شناختي مي شود. در نتيجه عملكردهاي شناختي ويژه از جمله حافظه و يادگيري بهبود مي يابد.
اما نوع ديگر فعاليت، يعني فعاليت هاي مقاومتي (قدرت و استقامت عضلاني)، استحكام عضلاني و استخواني افراد را افزايش مي دهد. افزايش قدرت عضلاني باعث جلوگيري از فشار غير طبيعي به مفاصل، كاهش خستگي در اثر فعاليت هاي روزمره و حفظ راستاي قامت فرد در حالتي كه تقسيم فشار به نقاط مختلف بدن را بهينه كند، مي شود. همچنين افزايش استحكام استخواني تضميني است براي جلوگيري از ابتلا به بيماريهاي عذاب دهنده پوكي استخوان و آرتروز، كه به ويژه جامعه زنان را در روزگار ميانسالي و پس از آن درگير خواهد كرد.